E. Wedel, Czekolada mleczna o smaku Brownie

Na wstępie chciałam podziękować za wszystkie życzenia urodzinowe, życzę sobie samolubnie by każde z nich się spełniło.

Jutro, to jest 12 kwietnia, obchodzimy Światowy Dzień Czekolady. Tak, przypomnę nieskromnie, że jest to również dzień moich urodzin. Z tego też powodu jutro zamierzam robić nić, stąd recenzja już dziś. A co innego mogłabym opisywać w takie święto jak nie czekoladę? Tak padło na wzbudzający wiele emocji wedlowski produkt, czyli czekoladę Brownie. 

Nie jestem szalona, sama z siebie nie kupuję 290 gramowych tabliczek. Czekoladę dostałam od mojego Taty z okazji dnia kobiet. Pomyślicie, co za typ, co on jej kupił? Ale ja naprawdę się ucieszyłam. Czekolada czekała i czekała w magicznym pudle, aż doczekała się chwili konsumpcji. A właściwie próby. Muszę przyznać, że przed rozpoczęciem testu musiałam wyczyścić umysł. Chciałam by moja opinia była dość obiektywna. I postaram się o takową. :)

Zacznę od początku - opakowanie. Szata graficzna 290 (!) gramowej tabliczki jest bardzo ładna, nowocześnie skomponowana, ciekawa. Kawałek wypieku, o którym możemy poczytać na odwrocie opakowania, kusi.. I łechce zmysły.. Od razu w buzi pojawia się smak owego ciasta. Sam fakt zamieszczenia opisu czekoladowego cukierniczego ulepka to ciekawa sprawa. Fajnie się dokształcać, nawet jeśli tylko sięga się po tabliczkę czekolady. 

Otwierałam czekoladę z wypiekami na twarzy. I nie wiem czy spowodowane było to samym szumem wokół tego wyrobu czy wymiarami. Tabliczka była prawdziwą tablicą z trudem mieszczącą się w rękach. Sięgnęłam zenitu, otworzyłam.

Kiedy tylko otworzyłam folijkę poczułam bardzo przyjemny zapach, dokładnie taki jaki towarzyszy otwieraniu zwykłej mlecznej wedlowskiej czekolady. Woń była mocno mleczna, lekko kakaowa, bardzo słodka. Naprawdę nieziemski bukiet. Od razu przed oczami pojawiła mi się ławka przed domem, ciepłe lato, ja w wieku 5-6 lat, Mama, herbata i mleczna wedlowska czekolada. Wróciły jakieś tam wspomnienia.

Kiedy obróciłam tablicę oczom mym ukazał się dość ciekawy obraz. Innowacje bowiem dotarły nie tylko na zewnątrz ale i do środka. Wielkie kostki przybrane były bowiem okrągłym "czymś". Tu dwa warianty - czymś na kształt kwiatuszków (wersja dziewczęca), kapslami od piwa (wersja.. druga wersja). Na każdym z kółeczek był jakiś grawer. Super! Mi się to bardzo spodobało. Więc kiedy wszystko już mnie tak zachwyciło, przeszłam do najważniejszej próby - degustacji.

Było mi żal ją niszczyć, tak nawiasem mówiąc. 

Kiedy już przestałam się mazać i zachowałam się jak dorosła, niezależna kobieta (połamałam kostki, ba przekroiłam jedną na pół!) moim oczom ukazały się trzy równie niezależne czekoladowe warstwy - warstwa okalająca, zwana czekoladą, polewą czekoladową (jasnobrązowa), czy jak kto woli, warstwa górna - półpłynna (ciemnobrązowa) i warstwa dolna- stała (rudobrązowa?). 

Postanowiłam zrobić supertest. Z precyzją wielką oddzieliłam od siebie wszystkie warstwy. Czekolada sama w sobie była smaczna, może nie jakaś górnolotna czy z wysokiej półki ale przyzwoita. Zjadliwa. Taka o której myśli się "zjem więcej". Brakowało mi w niej aksamitności, polotu i poślizgu. Warstwa dolna, czyli masa kakaowa była bardzo gęsta. Jej również brakowało jedwabistości. (Może dodać rozpuszczalnik?) I na koniec masa półpłynna. Spróbowałam jej bez strachu. Przecież skoro nie otrułam się resztą to i to mnie nie zabije. Nic bardziej mylnego: było blisko! "To coś" wyżarło mi język! Uwierzcie mi na słowo, to była najbardziej słodka rzecz w moich ustach, a w moich ustach wiele rzeczy się już znalazło! Masa ta była tak przecukrzona, że sprawiała wrażenie aż kwaśnej, cierpkiej gorzkiej na raz! Była dziwna w smaku, trochę kukułkowata. Z resztą po skosztowaniu jej chyba miałam już zaburzenia smakowe.

Po kilku łykach wody wzięłam w obroty drugą kostkę. Wsadziłam z przerażeniem całą do ust, które nawiasem ledwo się domknęły. Całość okazała się być słodka, bardzo słodka. Gdzieś krok poza moją granicą słodkości. Jest to czekolada raczej do gryzienia, czekać na jej rozpuszczenie byłoby wielką stratą czasu. 

Podsumowując. Nie takie Brownie straszne jak go malują. Kolejny raz możecie mnie uznać za szaloną. Ale uważam ją za czekoladę "po prostu ok". Nie skreślam jej. Jest słodka, dobra. Nie czuć w niej plastiku, sztuczności, chemii. Do ideału brakuje jej gładkości tekstury.. I złagodzenia słodkiego smaku. Długo zastanawiałam się nad oceną. Z resztą teraz nie o ocenie :)

Nazwa: E. Wedel, Czekolada mleczna o smaku Brownie

Producent: LOTTE Wedel sp. z o.o.

Skład: Czekolada mleczna 50% (Cukier, Tłuszcz kakaowy, Mleko pełne w proszku, Miazga kakaowa, Serwatka w proszku (z mleka), Tłuszcz mleczny, Emulgatory: lecytyna sojowa i E 476, Aromat), Cukier, Tłuszcz roślinny częściowo utwardzony (palmowy, rzepakowy, słonecznikowy, shea), Mleko zagęszczone słodzone, Miazga kakowa (5.2%) Mleko pełne w proszku, Serwatka w proszku (z mleka), Czekolada gorzka (2.8%) (Miazga kakaowa, Cukier, Kakao o obniżonej zawartości tłuszczu, Tłuszcz kakaowy, Emulgatory: lecytyna sojowa, E 476, Aromat), Syrop glukozowy, Substancje utrzymujące wilgoć (glicerol, inwertaza), Emulgator (lecytyna sojowa). Czekolada mleczna: masa kakaowa minimum 14%. Może zawierać orzeszki arachidowe, orzechy, zboża, jaja.

Waga: 290g

Wartość odżywcza (B/W/T)/100g: 6/56/30

Kcal/100g: 520

Gdzie kupić: Tesco (przykład, bo to prezent i nie jestem w stanie określić)

Cena: 10.99zł (j.w.)

Ocena: 3/5